Stage kinder-aidshuis Roemenië 2006

Achtergrond stage Roemenië

De Stichting Urgenta is in oktober 2005 benaderd door Jennie de Weerd, een Pedagogie-studente van de Noordelijke Hogeschool Leeuwarden. Zij zocht hulp bij het zoeken naar een stageplek in Roemenië. Uiteraard hebben we onze hulp toegezegd en het is gelukt om voor haar een stageplaats te regelen in het Kinder-Aidshuis in Sibiu. Het Kinder-Aidshuis is geliëerd aan het Kinderziekenhuis Sibiu. Jennie is derdejaars studente en deze stage is bedoeld om de theoretische leerstof in praktijk te brengen. Ze is vertrokken op 28 januari en zal waarschijnlijk omstreeks 7 juli weer terugkomen.Ze zal regelmatig verslag doen van haar belevenissen in Roemenië.

23 Februari 

De eerste dagen in Roemenië Sponsorbord Kinderziekenhuis (klik voor vergroting) Ik had zondag 29 januari afgesproken met Alina Cozac, mijn contactpersoon, voor het grote Boulavard hotel. Zij zou me brengen naar mijn appartement. Toen ik hier aankwam, was het best even schrikken, want ik moet dus een kamer delen met drie andere meiden in een ruimte van 8 bij 4 waar ook nog de wc en douche zich in bevinden. Dus echt totaal geen privacy. Dit was voor mij best even wennen in het begin, maar ik ben nu al drie weken verder en nu bekijk ik het ook van de positieve kant. Het is ook wel erg gezellig! Een aantal dagen later zijn Alina en ik naar het grote ziekenhuis gegaan en daar werd ik met open armen ontvangen, alleen al om het feit dat ik uit Nederland kom.. haha. Komt natuurlijk allemaal door de Stichting Urgenta. Ze hebben ook met liefde laten zien wat zij allemaal gedaan hebben hier. Jemig wat gaaf zeg, het is dan ook logisch dat je als Hollander hier zo goed behandeld word!! Vanuit het grote ziekenhuis zijn we verder gegaan naar de HIV-Kliniek, mijn stage-plek. Daar werd ik wederom met open armen ontvangen, maar dat kwam ook door mijn blonde haren.. haha. Dit vinden ze erg mooi hier. De eierdozen komen van pas! (klik voor vergroting) Ik ben de hele dag gebleven, even voorstellen en praten over wat de stage-mogelijkheden zijn voor mij. Dit viel dus een beetje tegen, want ik kan niet zoveel uren maken als ik had gehoopt. Ik ga nu 2 dagen werken met de kinderen met HIV, op de maandag en donderdag. Voor de andere dagen heb ik lang moeten zoeken maar ik heb dus uiteindelijk iets gevonden! De andere dagen ga ik stage lopen bij de Kinderbescherming in Medias. Dit wordt dus heen en weer reizen voor mij maar dat komt wel goed. In de HIV-Kliniek ga ik engelse lessen geven en creatieve therapie. Omdat ik door deze bezigheden dichter bij de jongeren kom, kan ik betere behandelingsplannen schrijven. Mijn eerste stage-lessen Mijn engelse lessen gaan erg goed! Ze kunnen hier dan ook alleen “I love you” zeggen, dus dat is echt beginnen bij 0. Ze krijgen hier wel Engels, maar dat is zo weinig dat ze daar dus niks mee leren. De eerste Engelse les ging dan ook voornamelijk over Engeland zelf. Ze wisten dus niet waar Engeland lag en ook Holland wisten ze niet. Natuurlijk “kennen” ze Holland erg goed, maar het aanwijzen op een kaart konden ze niet. Ik heb afgesproken met de kinderen elke Engelse les te beginnen met een Engels lied. Dit vonden ze helemaal geweldig. Het eerste lied wat ik ze aangeboden heb en waar ik nog steeds mee bezig ben, is: “if you’re happy and you know it”. Dit nummer kenden ze niet, dus heb ik het ze helemaal van het begin af aan moeten leren. Dit was/is dan ook erg lastig, want ze beheersen de Engelse taal dus niet en zingen doen ze hier ook niet zo vaak. Dus ik moet ook een goed ritme aangeven. Nu, na drie lessen gegeven te hebben en het lied wel 50 keer gezongen te hebben, gaat het al steeds beter. Ik ben dan ook van plan om een leuke map voor de kinderen te kopen en daar alle Engelse liedjes in te doen. Voor ons als Nederlanders klinkt een liedjesmap behoorlijk bekend in de oren, maar hier moeten ze het vaak doen met nog net een schriftje op school en als ze een schaar hebben, mogen ze al helemaal blij zijn. Is dus echt heel anders hier. Verder leer ik ze dingen aan die ik ook erg handig kan gebruiken bij de creatieve therapie, zoals rechts/links. Ik ben van plan ook met ze te gaan dansen, dus dat is wel makkelijk als ze dat weten. Wat tevens ook erg leuk is aan het Engels leren, is dat ik het ook moet weten in het Roemeens, dus het Roemeens leren gaat hierdoor ook lekker. Het links/rechtse voorbeeld heb ik verwerkt in een spel. Dat de Engelsen aan de andere kant van de weg rijden.. dit begrepen ze dus echt niet, want in Roemenie rijden de auto’s toch aan beide kanten. haha, Zo dat was even moeilijk om dan goed uit te leggen wat ik bedoel. haha, maar het is gelukt. Met deze oefening hebben ze ook een aantal lichaamsdelen moeten leren, zoals hand, been en oor. Want ik zei dan: right hand, left wink etc. Dan moesten ze dat doen. Dit vonden ze erg leuk. In de lessen die ik gegeven had, gaven ze aan dat ze dieren erg leuk vonden, dus heb ik een engelse powerpoint presentatie gegeven over ZOO animals en Pet animals. Nou dit vonden ze helemaal super! Powerpoint..haha, bij ons doodnormaal, maar hier niet. Op de vrijdag heb ik de knutselactiviteit gegeven. Ik wil ze namelijk laten zien, dat je met erg weinig geld hele leuke dingen kunt maken! Als je maar alles opspaart wat je overdag gebruikt. We hebben een sneeuwman gemaakt, van een eierdoos. Die mijn lieve vrienden allemaal bij elkaar gespaard hebben, met nog meer andere materialen. Dit vonden ze helemaal geweldig! Kinderen met HIV in Roemenië Het werken met kinderen met HIV is hier heel anders. In Nederland weten we ondertussen dat je met de juiste medicijnen behoorlijk oud kunt worden, ook al heb je HIV. Hier hebben ze die medicijnen dus gewoon niet en is alles dus zooo overbezorgd. De verwarming staat elke dag rond de 25 graden, want anders vatten de kinderen kou. Longontsteking kan ook fataal zijn voor deze kinderen. De kinderen mogen geen contact hebben met andere kinderen van het ziekenhuis, want hierdoor kunnen ze ziektes krijgen. Ik moet mijn handen elke 5 min. wassen en mag mijn ogen en mond niet aanraken, uitleg hierover konden ze niet echt geven, maar is gewoon beter voor mezelf en voor de kinderen.

14 Juni

Gestopt in de HIV kliniek Ik ben eind februari gestopt met stage lopen binnen de HIV kliniek. Ik kon hier gewoon niet genoeg uren maken en dat wilde ik wel erg graag. Als afscheidscadeau heb ik de kinderen een leesboek gegeven, dit vonden ze heel erg leuk. Na veel knuffels en beloftes dat ik zeker nog een keer langs kom, ben ik weggegaan. Was toch ff lastig, aangezien je snel een band krijgt met kinderen en je ze nu achter moet laten. Nieuwe stage via de Kinderbescherming Via de advocaat van het ziekenhuis heb ik iemand ontmoet van de kinderbescherming en via haar ben ik in contact gekomen met Sinergii. Een organisatie die zich inzet voor de armste bevolkingsgroep in Medias: de zigeuners. Dus ik had niet alleen een andere stage plek, ik moest ook nog eens verhuizen. Dit alles is goed verlopen. Heb me vermaakt in Medias, maar vooral in heel Roemenië, ben elk weekend lekker in de trein gestapt om Roemenië nog meer te verkennen. vlnr: Arnold, Alina, Jo, Jan en JennieTussendoor ook nog veel in Sibiu geweest, aangezien ik daar natuurlijk ook vrienden had gemaakt. Met pasen waren Jan, Arnold en Jo ook in Roemenië, dus even gezellig gekletst! Zie foto, erg leuk om de mensen te ontmoeten waardoor ik in Roemenië terrecht ben gekomen.. haha. Nu is het al bijna mijn laatste week, dit is erg gek. Heb dus dik 5 maand in Roemenië gewoond, van alles meegemaakt, gevoeld en gezien en nu ga ik weer naar ons kikkerlandje: Olanda, zoals ze dat hier zeggen. Voor mensen die het leuk vinden om de verhalen ook te lezen van de organisatie Sinergii, kunnen mijn website bekijken.